Ahmet Örnek
tavafa dönüyorum her bir ağacı
kökünün derinliğine bırakıyorum
kendimi
kendim ki hiç
kendim ki pûç olmuşum
sonbahar böyledir işte
en sevdiğin ağaçlar bile
sonsuza döker yaprağını
yettim şimdi tir tir
titreyen
duvara. aklım da acım da
refakatçi.
sonbahar böyledir işte.