Ahmet Örnek

tavafa dönüyorum her bir ağacı
kökünün derinliğine bırakıyorum
kendimi
kendim ki hiç
kendim ki pûç olmuşum

sonbahar böyledir işte
en sevdiğin ağaçlar bile
sonsuza döker yaprağını

yettim şimdi tir tir
titreyen
duvara. aklım da acım da
refakatçi.
sonbahar böyledir işte.