Elçin Sevgi Suçin

bana bir unutmak öğret
yeni ağaçlar için
öyle ağır hatıralarım

kimi gördüysem
geçmişini yakama eski bir gömlek gibi
çıkarıp atamadım öyle ağırım
içime oyduğum yuva bulundu
gömdüğüm her şey

insan başkası olmak ister mi istedim
şöyle elli ayaklı
hö, diyeyim devrilsin dünya
olmadı, istiridye inci doğurdu

bu orman senin mi
bu ceviz ağaçları böyle kalabalık
bu gövde sanki başka bir yeryüzü
beni burada unut

beni en kuytu yerinde ağacın olayım
bir seni duyayım başka hiçbir şey

ah bu ıtır kokusu.