rıza karakuş

“içimde kül kalabalığı bir isyan”
bir puştluk var bugünlerde havada
bir puştluk var:
yüzümü yırtıyor göğün yüzü
bıçak bıçak…

kirpiklerinden şiirler indiren erinçsiz çocukların
parmaklarında d’üşüyorum
çırılçıplak yoksul bir maviliğin on ikisine.
d’üşüyorum
umutsuzluklarım ş’ahlanıyor.

bir puştluk var bugünlerde havada:
hüznüm de-
yüzüm de-
kavruk kavruk
y ı r t ı l ı y o r !

katledilirken yaşam, şiirlere bağdaş kurmuşuz, harflere kucak açmışız
ve sevgiyi, şiir diye takmışız yakamıza bir dal karanfille…