açelya büşra özdirek

halklar birbirine düşmandır
bunu sen öğrettin
düzenin çarkına çomak sokarken kırıldı dişin

ağrısından uyuyamadığın gecelerde
morfin niyetine bastığın harfler
teker teker terk etti devrik klavyeni
bağlanmayan dizelerden dizilen
intihara meyilli şiirler
pasif sonların taşıyıcı anneliğini yaptı nöbet tutarken baş ucunda
hafta içi beklenen kargolar
“kıymeti kalmamak” suretiyle iade edildi şubelere
hafta sonu rıhtıma çıkartma yapan martıların
artık çatılara konuşlandığı ta uzak memleketten
simit fırlatırken kolunun çıkışından belliydi
otçulu ete alıştıran bir büyünün
sırasını bekleyen miskin neferiydim
neferdim
zirveden “aşağı itilmek” suretiyle son nefesimi verdim
kendi cenaze evimi sessizce terk ettim