Ahmet Örnek

Ege’ye
En sevdiğim denize.

adımı
bir düğmeyi ilikler gibi iliştiriyorum adına
en büyük meziyetim bu benim.

bahara da verebilirdik adını
ama denizi yeğledik
gök gürültüsü, yürek çarpıntısı, gulyabaniler ve ben.

he canım
uzağın ne olduğunu
talebesi olduğun kuşlardan öğrendim.

dönüp duruyorum aynı yere
bir çocuğun aynı salıncağa binmesi gibi
her seferinde
istikbal denilmez buna. yetişkinler
bile bile lades der mesela

he canım
annem, ilk gördüğünde denizi
“ne çok kişi boğulmuştur burada,” dedi
diyemedim ona “ben bir kendimi bilirim yitip giden.”

-II-

kapının dışında kalmış gibi
yaşamdan
şiire sığınıyorum
manadan yoksun bir ben
şiirden
sana sığınıyorum.

sesini seviyorum
ve daha bir sürü şey.